га́ ма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
адз.
мн.
Н.
га́ ма
га́ мы
Р.
га́ мы
га́ м
Д.
га́ ме
га́ мам
В.
га́ му
га́ мы
Т.
га́ май га́ маю
га́ мамі
М.
га́ ме
га́ мах
Крыніцы:
krapivabr2012 ,
nazounik2008 ,
piskunou2012 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
га́ ма ² -ы, ж.
Назва трэцяй літары грэчаскага алфавіта.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
га́ ма ¹, -ы, мн. -ы, гам, ж.
1. Паслядоўны рад музычных гукаў, які павышаецца або паніжаецца ў межах адной ці некалькіх акта́ ў.
Мінорная г.
2. перан. , чаго . Паслядоўны рад аднародных, але па-рознаму зменлівых якасцей, з’яў.
Г. фарбаў.
Г. гукаў.
|| прым. га́ мавы , -ая, -ае (да 1 знач. ).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
га́ ма 1 , ‑ы, ж.
1. Паслядоўны рад музыкальных гукаў, які павышаецца або паніжаецца ў межах адной ці некалькіх актаў. Мінорная гама .
2. перан. ; чаго . Паслядоўны рад аднародных, але розных прадметаў, з’яў; паслядоўная змена з’яў. Разнастайная гама пачуццяў. Гама фарбаў.
[Ад грэч. gámma — назва літары, якая абазначала гук «соль» у сярэдневяковай музыцы.]
га́ ма 2 , ‑ы, ж.
Назва трэцяй літары грэчаскага алфавіта.
•••
Гама -глабулін — адзін з бялкоў крыві, што прымяняецца як лячэбна-прафілактычны прэпарат пры некаторых інфекцыйных хваробах (гепатыце, коклюшы і інш.).
Гамапрамяні — нябачныя прамяні радыеактыўнага рэчыва, здольныя пранікаць праз непразрыстыя прадметы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́ ма I ж. , прям. , перен. га́ мма;
мажо́ рная г. — мажо́ рная га́ мма;
г. ко́ лераў — га́ мма кра́ сок
га́ ма II ж. (буква ) га́ мма
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
га́ ма ж
1. муз Tó nleiter m -s, -;
2. перан (чаго -н ) Ská la f -, -len і -s;
га́ ма ко́ лераў Fá rbenskala f , Fá rbenpalette f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ГА́ МА (грэч. gamma) у музыцы, 1) літара грэч. алфавіта, якой у сярэднія вякі абазначалі самы нізкі гук — соль вял. актавы.
2) Паступенная ўзыходная і сыходная паслядоўнасць усіх ступеней гукарада (у межах адной ці больш актаў) пэўнай гукавой сістэмы (12-ступеннай — храматычная гама , 7-ступеннай — дыятанічная, 5-ступеннай — пентатонная) ці ладу (гама мажорная, мінорная і інш. ). Выкананне розных гам — сродак развіцця тэхнікі ігры на муз. інструментах і вакальнай тэхнікі.
т. 5, с. 8
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
га́ ма -глабулі́ навы
прыметнік, адносны
адз.
мн.
м.
ж.
н.
-
Н.
га́ ма -глабулі́ навы
га́ ма -глабулі́ навая
га́ ма -глабулі́ навае
га́ ма -глабулі́ навыя
Р.
га́ ма -глабулі́ навага
га́ ма -глабулі́ навайга́ ма -глабулі́ навае
га́ ма -глабулі́ навага
га́ ма -глабулі́ навых
Д.
га́ ма -глабулі́ наваму
га́ ма -глабулі́ навай
га́ ма -глабулі́ наваму
га́ ма -глабулі́ навым
В.
га́ ма -глабулі́ навыга́ ма -глабулі́ навага
га́ ма -глабулі́ навую
га́ ма -глабулі́ навае
га́ ма -глабулі́ навыя
Т.
га́ ма -глабулі́ навым
га́ ма -глабулі́ навайга́ ма -глабулі́ наваю
га́ ма -глабулі́ навым
га́ ма -глабулі́ навымі
М.
га́ ма -глабулі́ навым
га́ ма -глабулі́ навай
га́ ма -глабулі́ навым
га́ ма -глабулі́ навых
Крыніцы:
tsblm1996 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
га́ ма -акты́ ўны
прыметнік, адносны
адз.
мн.
м.
ж.
н.
-
Н.
га́ ма -акты́ ўны
га́ ма -акты́ ўная
га́ ма -акты́ ўнае
га́ ма -акты́ ўныя
Р.
га́ ма -акты́ ўнага
га́ ма -акты́ ўнайга́ ма -акты́ ўнае
га́ ма -акты́ ўнага
га́ ма -акты́ ўных
Д.
га́ ма -акты́ ўнаму
га́ ма -акты́ ўнай
га́ ма -акты́ ўнаму
га́ ма -акты́ ўным
В.
га́ ма -акты́ ўны (неадуш. )га́ ма -акты́ ўнага (адуш. )
га́ ма -акты́ ўную
га́ ма -акты́ ўнае
га́ ма -акты́ ўныя (неадуш. )га́ ма -акты́ ўных (адуш. )
Т.
га́ ма -акты́ ўным
га́ ма -акты́ ўнайга́ ма -акты́ ўнаю
га́ ма -акты́ ўным
га́ ма -акты́ ўнымі
М.
га́ ма -акты́ ўным
га́ ма -акты́ ўнай
га́ ма -акты́ ўным
га́ ма -акты́ ўных
Крыніцы:
piskunou2012 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
га́ ма -дэфектаскапі́ чны
прыметнік, адносны
адз.
мн.
м.
ж.
н.
-
Н.
га́ ма -дэфектаскапі́ чны
га́ ма -дэфектаскапі́ чная
га́ ма -дэфектаскапі́ чнае
га́ ма -дэфектаскапі́ чныя
Р.
га́ ма -дэфектаскапі́ чнага
га́ ма -дэфектаскапі́ чнайга́ ма -дэфектаскапі́ чнае
га́ ма -дэфектаскапі́ чнага
га́ ма -дэфектаскапі́ чных
Д.
га́ ма -дэфектаскапі́ чнаму
га́ ма -дэфектаскапі́ чнай
га́ ма -дэфектаскапі́ чнаму
га́ ма -дэфектаскапі́ чным
В.
га́ ма -дэфектаскапі́ чны (неадуш. )га́ ма -дэфектаскапі́ чнага (адуш. )
га́ ма -дэфектаскапі́ чную
га́ ма -дэфектаскапі́ чнае
га́ ма -дэфектаскапі́ чныя (неадуш. )га́ ма -дэфектаскапі́ чных (адуш. )
Т.
га́ ма -дэфектаскапі́ чным
га́ ма -дэфектаскапі́ чнайга́ ма -дэфектаскапі́ чнаю
га́ ма -дэфектаскапі́ чным
га́ ма -дэфектаскапі́ чнымі
М.
га́ ма -дэфектаскапі́ чным
га́ ма -дэфектаскапі́ чнай
га́ ма -дэфектаскапі́ чным
га́ ма -дэфектаскапі́ чных
Крыніцы:
piskunou2012 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)