галу́шкі
‘страва’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
галу́шкі |
| Р. |
галу́шак |
| Д. |
галу́шкам |
| В. |
галу́шкі |
| Т. |
галу́шкамі |
| М. |
галу́шках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
галу́шкі, -шак (ед. галу́шка ж.) кул. галу́шки, клёцки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГАЛУ́ШКІ,
1) бел. традыцыйная страва, вядомая і інш. слав. народам. На Беларусі наз. таксама палюхі. Рабілі з грэцкай, жытняй, пшанічнай, ячнай мукі. Цеста крута замешвалі, качалі галушкі рознай велічыні або ў адну качулку і рэзалі на кавалкі. Галушкі варылі, потым заскварвалі салам, залівалі малаком, часам падсмажвалі ў сале. Галушкі з юшкаю гатавалі як рэдкую страву. Вядомы па ўсёй Беларусі. На Палессі галушкі варылі на памінкі і елі з сытою, цёртым макам.
2) Пшанічная булачка. Існаваў звычай пячы на саракі 40 галушак. Цяпер сустракаецца спарадычна на Палессі.
Г.Ф.Вештарт.
т. 4, с. 474
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
галу́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
галу́шка |
галу́шкі |
| Р. |
галу́шкі |
галу́шак |
| Д. |
галу́шцы |
галу́шкам |
| В. |
галу́шку |
галу́шкі |
| Т. |
галу́шкай
галу́шкаю |
галу́шкамі |
| М. |
галу́шцы |
галу́шках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
клёцкі, -цак, адз. клёцка, -і, ДМ -ццы, ж.
Галушкі з мучнога цеста або дранай бульбы, звараныя ў вадзе або малацэ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
галу́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
1. Круглы камяк, шарык, скачаны з якога‑н. мяккага рэчыва. Галушка воску. Качаць сыр у галушкі.
2. толькі мн. (галу́шкі, ‑шак). Страва ў выглядзе дробных клёцак (з мукі або дранай бульбы), прыгатаваных на булёне ці на малацэ. Глядзелі хлопцы як на дзіва, Як дзядзька, цеста замяшаўшы, Качаў галушкі, міску ўзяўшы. Колас. З бульбы ў нас галушкі вараць, Нашу бульбу ўсюды хваляць. Русак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галу́шки кул. галу́шкі, -шак мн.;
галу́шка ед. галу́шка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Клёхі * галушкі, клёцкі’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. клёцкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дакача́ць сов., в разн. знач. доката́ть;
д. бялі́зну — доката́ть бельё;
д. галу́шкі — доката́ть галу́шки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разлу́ка, ‑і, ДМ ‑лу́цы, ж.
1. Стан паводле знач. дзеясл. разлучацца — разлучыцца.
2. Расcтанне з кім‑н. родным, блізкім. Пасля такой доўгай разлукі з домам Аленка адчувала сябе шчаслівай. Колас. На пятым годзе разлукі з родным Міргарадам .. [Сярдзюк] натхнёна ўспамінае вішняк і галушкі. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)