гало́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гало́сны гало́сная гало́снае гало́сныя
Р. гало́снага гало́снай
гало́снае		 гало́снага гало́сных
Д. гало́снаму гало́снай гало́снаму гало́сным
В. гало́сны (неадуш.)
гало́снага (адуш.)		 гало́сную гало́снае гало́сныя (неадуш.)
гало́сных (адуш.)
Т. гало́сным гало́снай
гало́снаю		 гало́сным гало́снымі
М. гало́сным гало́снай гало́сным гало́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гало́сны, -ая, -ае.

Пра гук мовы: які ўтвараецца пры свабодным праходжанні паветра праз поласць рота.

Г. гук.

Ненаціскныя галосныя (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гало́сны лингв.

1. прил. гла́сный;

г. гук — гла́сный звук;

2. в знач. сущ. гла́сный;

~ныя белару́скай мо́вы — гла́сные белору́сского языка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гало́сны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтвараецца пры свабодным праходжанні паветра праз поласць рота (пра гукі мовы). Галосны гук. / у знач. наз. гало́сны, ‑ага, м.; гало́сная, ‑ай, ж. Галосныя беларускай мовы. Правапіс галосных.

•••

Беглая галосная — у беларускай мове: галосныя гукі «о» і «е», якія маюцца ў адных формах слова і знікаюць у другіх, напрыклад: сон — сну, пень — пня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гало́сны м наз лінгв Vokál [vo-] m -s, -e, Sélbstlaut m -es, -e;

адкры́ты гало́сны óffener Vokál

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Галосны 1 (лінгвістычны тэрмін, БРС). Параўн. укр. голосни́й ’тс’. Здаецца, што гэта калька рус. гла́сный (гук), якая засведчана ўжо ў XVII ст. і з’яўляецца калькай лац. vocalis (ад vox ’голас’). Аб рускім слове Фасмер, 1, 410; Шанскі, 1, Г, 90.

Галосны 2 ’вядомы’ (Нас.). Насовіч перакладае рускім «гласный» і дае прыклад «галоснае дзела». Можна меркаваць, што, магчыма, гэта запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск. głośny ’вядомы; гучны, нашумеўшы’, głośna sprawa ’нашумеўшая справа’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

э¹, нескл., н.

Галосны нелабіялізаваны гук пярэдняга рада сярэдняга пад’ёму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гла́сный​II лингв.;

1. прил. гало́сны;

гла́сный звук гало́сны гук;

2. сущ. гало́сны, -нага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

б, часц.

Тое, што і бы¹ (ужыв. пасля слоў, якія заканчваюцца на галосны).

Была б песня, а спевакі знойдуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а¹, нескл., н.

Літара, якая абазначае галосны гук [а] сярэдняга рада ніжняга пад’ёму.

Доўгае а.

◊

Ад а да я — ад пачатку да канца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)