Каба́лніца, кабалныця ’гадалка на картах’ (Нар. лекс.), кабальніца ’тс’ (Федар., 2, 113). Утворана ад кабала ’варажба на картах’, якое як і зах.-укр.кабала ’тс’, запазычана з польск.kabała ’тс’, гл. Слаўскі, 2, 8.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
варажбі́т, варажбі́ткам., ж.
1. (гадалка) Wáhrsager m -s, -, Wáhrsagerin f -, -nen; Prophét m -en, -en (вяшчун);
2. (чарадзей) Záuberer m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Вешчыца ’ведзьма, якая кладзе сваё цела пад ступу, а сама вылятае сарокай праз комін’ (паўн.-віц., Крывіч, 12, 1926, 108), паўн.-рус.вещица ’ведзьма, гадалка, нячысцік’; ’эпітэт сарокі’; ’пляткарка’, польск. кракаўск. wiescyca ’д’ябліца’, wieszczyca ’тс’, каш. ’вампір’, чэш.věštice ’ведзьма’, мар.věštica ’лясная німфа’, славац.veštica ’прадракальніца, прарочыца, чараўніца’, славен.veščíca ’прарочыца’, серб.-харв.ве̏штица ’старая жанчына, якая патаемна супрацоўнічае з д’ябламі’, макед.вештица ’ведзьма’, балг.вещица ’ведзьма, чараўніца, злая, грозная жанчына’; ’начны матыль, святляк Lampiris’, ст. слав.вѣщица, прасл.věštica ’жанчына, якая ведала будучае і прадказвала яго’. Утварылася ад прыметніка věštь‑ (< vědati) і суф. ‑ica. Гл. таксама ве́шчы.