віхля́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. віхля́нне віхля́нні
Р. віхля́ння віхля́нняў
Д. віхля́нню віхля́нням
В. віхля́нне віхля́нні
Т. віхля́ннем віхля́ннямі
М. віхля́нні віхля́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віхля́нне ср., разг. вихля́нье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віхля́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. віхляць, віхляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wobble​1 [ˈwɒbl] n. хіста́нне; віхля́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wag​1 [wæg] n. узма́х; віхля́нне;

with a wag of the tail вільну́ўшы хвасто́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)