віхля́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| віхля́нне | віхля́нні | |
| віхля́ння | віхля́нняў | |
| віхля́нню | віхля́нням | |
| віхля́нне | віхля́нні | |
| віхля́ннем | віхля́ннямі | |
| віхля́нні | віхля́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)