віславу́хі, -ая, -ае.

З абвіслымі вушамі.

В. сабака.

|| наз. віславу́хасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віславу́хі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. віславу́хі віславу́хая віславу́хае віславу́хія
Р. віславу́хага віславу́хай
віславу́хае		 віславу́хага віславу́хіх
Д. віславу́хаму віславу́хай віславу́хаму віславу́хім
В. віславу́хі (неадуш.)
віславу́хага (адуш.)		 віславу́хую віславу́хае віславу́хія (неадуш.)
віславу́хіх (адуш.)
Т. віславу́хім віславу́хай
віславу́хаю		 віславу́хім віславу́хімі
М. віславу́хім віславу́хай віславу́хім віславу́хіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віславу́хі вислоу́хий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віславу́хі, ‑ая, ‑ае.

З абвіслымі вушамі. Віславухі сабака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віславу́хі schláppohrig, lángohrig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Віславухі ’з абвіслымі вялікімі вушамі’ (БРС, КТС, Мядзв., Нас., Касп., Сцяшк.). Укр. вислоу́хий ’тс’, рус. вислоухий: алан. ’глухі’, перм., арханг., кастр., варон., паўдн.-сіб. ’вялы, павольны, някемлівы, нярупны, няўважлівы’. Усходнеславянскае. Да ві́слы (гл.) і ‑ву́хі (гл. вушы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

віславу́х

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. віславу́х віславу́хі
Р. віславу́ха віславу́хаў
Д. віславу́ху віславу́хам
В. віславу́ха віславу́хаў
Т. віславу́хам віславу́хамі
М. віславу́ху віславу́хах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

белаву́сы, ‑ая, ‑ае.

У якога светлыя або сівыя вусы. Віславухі, белавусы, стары Вінцэнты стаяў за лесам па дарозе. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Каплаву́хі ’віславухі’ (паўд.-мін., З нар. сл.; Бір. Дзярж.; слуц., Працы, 6; Растарг.), укр. капловухий, каплоухий ’тс’, рус. н.-рас., кубан. каплоухий ’тс’, ’тупы’, ’дурнаваты’, пск., цвяр. каплоух ’разявака’, свярдл. ’з малымі вушамі’. Фасмер (2, 186) суадносіць з дзеясловам клепать, балг. клепне ’звісае (ляпаючы)’, чэш. klepiti, укр. клшгати ’ляпаць’ (параўн. укр. клапоўхий. клапкий ’віславухі’). ЕСУМ (2, 374) разглядае гэту лексему як складзеную з капель ’навушнік у шапцы’ і вухо ’вуха’. Магчымы, аднак, варыянт этымалогіі з кантамінацыяй лексем віславухі (або аблавухі) і лапавухі > *лаплавухі з наступным распадабненнем л…л > к…л.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ві́сла (абразл. уст.) ’віславухі’ (зэльв., Сцяц.). Утворана ад дзеепрыметніка ві́сл‑ы (< віслъ) і суф. Nomen agentis ‑а. Да вісець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)