Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ві́нкельм., тех. ви́нкель, науго́льник, уго́льник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ві́нкель, ‑я, м.
Спец. Лінейка ў выглядзе прамавугольнага трохвугольніка для праверкі прамых вуглоў; навугольнік.
[Ням. Winkel — вугал.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ві́нкельм
1.спец (чарцёжныінструмент) Zéichenwinkel m -s, -;
2.тэх Wínkel m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ві́нкель
(ням. Winkel = вугал)
лінейка ў выглядзе прамавугольнага трохвугольніка для праверкі прамых вуглоў; навугольнік.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ві́нкель ’дэталь у плузе, да якой прымацоўваюцца падэшва і паліца’ (маст., Шатал.), усх.-беласт.vʼínkʼel (Смул.) ’вугольнік для вымярэння вуглоў’ (Сцяшк. МГ, Інстр. II, БРС, КТС). Укр.вінкель ’вугольнік’, рус.винкель ’тс’, польск.winkiel ’вугольнік’. Запазычана з ням.Winkel ’вугал, вугольнік’. Пра шлях запазычання меркаваць цяжка, таму што ў помніках ст.-бел. пісьменнасці слова не адзначана; у рус. літаратурнай мове яно фіксуецца з 1709 г. У бел. гаворкі лексема вінкель магла трапіць з мовы рамеснікаў (нямецкіх каланістаў) або праз польскую мову значна раней.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ви́нкельтехн.ві́нкель, -ля м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
яруно́кстол.ві́нкель, -ля м., вуго́льнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Wínkelmaß
n -es, -e (на)вуго́льнік, ві́нкель
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
уго́льник вуго́льнік, -ка м., навуго́льнік, -ка м.; (винкель)ві́нкель, -ля м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)