ві́нкель, ‑я, м.
Спец. Лінейка ў выглядзе прамавугольнага трохвугольніка для праверкі прамых вуглоў; навугольнік.
[Ням. Winkel — вугал.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)