візаві́ (кніжн.).

1. прысл. Твар у твар, адзін насупраць другога.

Сядзець в.

2. наз. нескл., м. і ж. Той, хто знаходзіцца насупраць.

Мой в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

візаві́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, нескланяльны

адз. мн.
Н. візаві́ візаві́
Р. візаві́ візаві́
Д. візаві́ візаві́
В. візаві́ візаві́
Т. візаві́ візаві́
М. візаві́ візаві́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

візаві́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. візаві́ візаві́
Р. візаві́ візаві́
Д. візаві́ візаві́
В. візаві́ візаві́
Т. візаві́ візаві́
М. візаві́ візаві́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

візаві́

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
візаві́ - -

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

візаві́

1. нареч. визави́;

2. сущ., нескл., м. и ж. визави́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

візаві́,

1. прысл. Твар у твар, адзін на адзін.

2. нескл., м. і ж. Той, хто знаходзіцца насупраць. Мой візаві.

[Фр. vis-à-vis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

візаві́

1. прысл. (твар у твар) vis-a-vis [viza´vi:]; gegenüber;

2. у знач. наз. м., ж. (той, хто знаходзіцца супраць) Visavis [vizɑ´vi:] n -, -, Gegenüber n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

візаві́

(фр. vis-à-vis)

1) твар у твар, адзін насупраць другога (сядзець в.);

2) той, хто знаходзіцца насупраць (мой в.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Візаві́ ’адзін насупраць аднаго’; ’той, хто знаходзіцца насупраць’ (БРС). Запазычана з рус. визави ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 76) < франц. vis‑à‑vis ’тварам да твару’ (Фасмер, 1, 313; Шанскі, 1, В, 94).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

візаві́

(фр. vis-a-vis)

1) твар у твар, адзін насупраць другога (напр. сядзець в.);

2) той, хто знаходзіцца насупраць (за сталом, пры гульні і г. д.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)