вярбня́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вярбня́к
Р. вербняку́
Д. вербняку́
В. вярбня́к
Т. вербняко́м
М. вербняку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вярбня́к, вербняку́, мн. вербнякі́, вербняко́ў, м., зб.

Зараснік вярбы; маладыя вербы.

|| прым. вербняко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вярбня́к (род. вербняку́) м. (только о заросли) ивня́к, вербня́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярбня́к, вербняку, м., зб.

Зараснік вярбы; маладыя вербы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярбня́к м Wéidengebüsch n -(e)s, -e (кусты); Wéidengerten pl (дубцы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вярбня́к ’зараснік вярбы, вербалозу’ (БРС, Мат. Гом.), укр. вербняк ’вярбовы гай’. Утворана ад вярба (гл.) і суф. ‑няк, які ва ўсх.-слав. мовах утварае назвы гаю ад назвы дадзенага віду дрэў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вербняко́вы гл. вярбняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вярбо́ўнік, -ку м., см. вярбня́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вербня́к вярбня́к, род. вербняку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wierzbina

ж. вербалоз, вярбняк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)