Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вяно́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
1.гл. вянок.
2. Частка кветкі, якая складаецца з пялёсткаў; венчык (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вяно́чак, -чка м., уменьш.-ласк. вено́чек
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вяно́чак, ‑чка, м.
1.Памянш.-ласк.да вянок (у 1 знач.).
2. Частка кветкі, якая складаецца з пялёсткаў; венчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
«Вяночак» (танец) 3/266; 10/225
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Вяночак (у кветак) 5/540, 540—541 (укл.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
ВЯНО́ЧАКкветкі,
унутраная, звычайна ярка афарбаваная частка двайнога калякветніка кветкавых раслін. Складаецца з відазмененых лісцікаў (пялёсткаў). Адрозніваюць вяночак раздзельнапялёсткавы, у якім пялёсткі свабодныя (напр., у свірэпы, суніц, зоркаўкі), і зрослапялёсткавы (напр., у шчамяліцы, шалфею, тытуню). Афарбоўка вяночка звычайна залежыць ад асобных пігментаў (антацыянаў і флавонаў), раствораных у клетачным соку пялёсткаў. Вяночак — важная таксанамічная прыкмета, вяночак робіць кветку больш прыкметнай для насякомых і птушак, якія апыляюць расліны, ахоўвае тычынкі і слупкі ад пашкоджанняў, іншы раз выдзяляе нектар.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
«ВЯНО́ЧАК»,
«Вяночкі», бел. сцэнічны танец, у якім сінтэзаваны тыповыя рысы дзявочых карагодаў. Вызначаецца лірычнасцю і дэкаратыўнасцю. Муз. памер . Тэмп умераны. Створаны К.Мулерам для пастаноўкі нац. балета «Князь-возера» В.Залатарова (1949), увайшоў у рэпертуар Дзярж. ансамбля танца Рэспублікі Беларусь, самадз. Калектываў.