вяне́чны, -ая, -ае.

1. гл. вянец.

2. Які мае адносіны да сардэчных сасудаў (спец.).

Вянечнае шво.

Вянечныя артэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяне́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяне́чны вяне́чная вяне́чнае вяне́чныя
Р. вяне́чнага вяне́чнай
вяне́чнае		 вяне́чнага вяне́чных
Д. вяне́чнаму вяне́чнай вяне́чнаму вяне́чным
В. вяне́чны (неадуш.)
вяне́чнага (адуш.)		 вяне́чную вяне́чнае вяне́чныя (неадуш.)
вяне́чных (адуш.)
Т. вяне́чным вяне́чнай
вяне́чнаю		 вяне́чным вяне́чнымі
М. вяне́чным вяне́чнай вяне́чным вяне́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяне́чны анат. вене́чный;

~нае шво — вене́чный шов;

~ныя артэ́рыі — вене́чные арте́рии;

~ная ве́на — вене́чная ве́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяне́чны, ‑ая, ‑ае.

Ужываецца ў саставе некаторых анатамічных тэрмінаў. Вянечнае шво. Вянечныя артэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяне́ц, -нца́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м.

1. Тое, што і вянок (у 1 знач.).

2. Карона, якую трымаюць над галовамі маладых у час вянчання (уст.).

Пайсці пад в. (уступіць у шлюб).

3. перан., чаго. Апошняя найвышэйшая ступень, паспяховае завяршэнне чаго-н. як узнагарода за працу, старанні (высок.).

В. дасягненняў.

4. Арэол, радужны круг вакол нябеснага свяціла, вакол галавы на іконе.

5. У драўляным зрубе: чатыры бервяны як узаемазвязанае звяно.

|| памянш. ве́нчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 4 знач.).

|| прым. вяне́чны, -ая, -ае (да 1, 2, 4 і 5 знач.) і вянцо́вы, -ая, -ае (да 1, 2, 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

coronary​2 [ˈkɒrənri] adj. med. вяне́чны, карана́рны;

coronary thrombosis карана́рны трамбо́з

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вене́чный

1. вяне́чны; вянцо́вы; см. вене́ц​I 4, 5;

2. анат. вяне́чны;

вене́чный шов вяне́чнае шво;

вене́чные арте́рии вяне́чныя артэ́рыі;

вене́чная ве́на вяне́чная ве́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карана́рны

(лац. coronarius = вянечны);

анат. к-ыя сасуды — вянечныя сасуды сэрца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каранары́т

(ад лац. coronarius = вянечны)

запаленне вянечных артэрый сэрца пры калагенозах і некаторых іншых хваробах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wieńcowy

wieńcow|y

1. тэх. вянцовы;

2. анат. вянечны; каранарны;

naczynia ~e — вянечныя сасуды

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)