вядзьма́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вядзьма́рка вядзьма́ркі
Р. вядзьма́ркі вядзьма́рак
Д. вядзьма́рцы вядзьма́ркам
В. вядзьма́рку вядзьма́рак
Т. вядзьма́ркай
вядзьма́ркаю		 вядзьма́ркамі
М. вядзьма́рцы вядзьма́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вядзьма́рка ж. колду́нья, куде́сница, чароде́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вядзьма́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да вядзьмар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вядзьма́рка міфал. ж. Záuberin f -, -nen, Héxe f -, -n; Níxe f -, -n (русалка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вядзьма́р, ведзьмара́, мн. ведзьмары́, ведзьмаро́ў, м.

Той, хто займаецца вядзьмарствам.

|| ж. вядзьма́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sorceress [ˈsɔ:sərəs] n. вядзьма́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Níxe

f -, -n руса́лка, вядзьма́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

witch [wɪtʃ] n.

1. ве́дзьма, вядзьма́рка;

an old witch стара́я карга́

2. чараўні́ца, чарадзе́йка; знаха́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

guślarka

ж. чарадзейка; вядзьмарка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wiedźma

ж. ведзьма; вядзьмарка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)