выхава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто выхоўвае або выхаваў каго-н.

Школьны в.

|| ж. выхава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. выхава́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выхава́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выхава́льнік выхава́льнікі
Р. выхава́льніка выхава́льнікаў
Д. выхава́льніку выхава́льнікам
В. выхава́льніка выхава́льнікаў
Т. выхава́льнікам выхава́льнікамі
М. выхава́льніку выхава́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выхава́льнік м. воспита́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выхава́льнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца выхаваннем каго‑н. [Люда:] — Увайшла я ў клас... І не адна ж зайшла, а як на суд: і выхавальнік іхні, і метадыст, і студэнты... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выхава́льнік м. Erzíeher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

воспита́тель выхава́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выхава́цель м., см. выхава́льнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выхава́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Тое, што і выхавальнік.

|| ж. выхава́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выхава́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да выхавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

housemaster [ˈhaʊsmɑ:stə] n. выхава́льнік, выхава́цель (у школе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)