вы́пуск

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́пуск вы́пускі
Р. вы́пуску вы́пускаў
Д. вы́пуску вы́пускам
В. вы́пуск вы́пускі
Т. вы́пускам вы́пускамі
М. вы́пуску вы́пусках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́пуск, -у, мн. -і, -аў, м.

1. гл. выпусціць.

2. Група навучэнцаў, якія заканчваюць навучальную ўстанову адначасова.

Мінулагодні в.

3. Частка твора, выдадзеная асобна.

Раман у двух выпусках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́пуск в разн. знач. вы́пуск, -ку м.;

вы́пуск словаре́й вы́пуск сло́ўнікаў;

прошлого́дний вы́пуск ле́ташні вы́пуск;

рома́н в двух вы́пусках рама́н у двух вы́пусках;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пуск, -ку м., в разн. знач. вы́пуск;

в. сло́ўнікаў — вы́пуск словаре́й;

ле́ташні в. — прошлого́дний вы́пуск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пуск, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выпускаць — выпусціць (у 2, 5 і 6 знач.).

2. Частка літаратурнай або навуковай працы, выдадзеная асобнай кнігай, брашурай.

3. Група навучэнцаў, якія скончылі навучальную ўстанову адначасова. Увесь наш выпуск — васемнаццаць чалавек — пасылаюць вучыцца далей у машынабудаўнічы інстытут. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пуск м

1. (дзеянне) Áblassen n -s, Áuslassen n -s; Emissión f -, -en, Áusgabe f - (грошай, пазыкі); Heráusgabe f - (з друку);

вы́пуск апо́шніх наві́н (па радыё) die Náchrichten, die néuesten Náchrichten, die létzten Méldungen*;

спецыя́льны вы́пуск (кнігі і г. д) Sónderausgabe f, Sónderedition f -, -en;

вы́пуск праду́кцыі Produktiónsausstoß m -es, -stöße;

3. (група навучэнцаў, якія адначасова скончылі навучальную ўстанову) Jáhrgang m -(e)s, -gänge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́пуск ’дзеянне па дзеяслову выпускаць’ (БРС); ’выган, агароджанае месца для жывёлы’ (Бяльк., ДАБМ, 785; Нікан., Ліс.), вы́пуск ’тс’ (Нікан.), віпуск ’абложная зямля’ (ДАБМ, 858). Рус. дыял. вы́пуск ’выган’, польск. wypusk ’агароджаны выган недалёка ад дома’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выпускаць (гл. пускаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прэс-вы́пуск

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прэс-вы́пуск прэс-вы́пускі
Р. прэс-вы́пуску прэс-вы́пускаў
Д. прэс-вы́пуску прэс-вы́пускам
В. прэс-вы́пуск прэс-вы́пускі
Т. прэс-вы́пускам прэс-вы́пускамі
М. прэс-вы́пуску прэс-вы́пусках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́пусціць, -пушчу, -пусціш, -пусціць; -пушчаны; зак.

1. каго-што. Даць выйсці.

В. дзіця пагуляць.

В. птушку на волю.

В. цяпло з хаты.

В. снарад (выстраліць).

2. каго-што. Выпадкова не ўтрымаць, упусціць.

В. талерку з рук.

3. каго-што. Давесці да канца чыё-н. навучанне ў навучальнай установе і пад. з наданнем пэўнай кваліфікацыі.

В. студэнта.

В. адзінаццаты клас.

4. што. Вырабіўшы, падрыхтаваўшы, пусціць у абарачэнне для якога-н. скарыстання.

В. прадукцыю.

В. раман.

5. што. Высунуць, выставіць.

В. кіпцюры.

6. што. Павялічыць у даўжыню, шырыню.

В. рукавы.

|| незак. выпуска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. выпуска́нне, -я, н. і вы́пуск, -у, м. (да 3 і 4 знач.).

|| прым. выпускны́, -а́я, -о́е (да 1, 3, 5 і 6 знач.).

В. клапан.

Выпускная адтуліна доменнай печы.

В. клас.

Выпускныя экзамены.

В. каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электравозабудава́нне, -я, н.

Выпуск электравозаў.

|| прым. электравозабудаўні́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)