вы́прудзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́пруджу вы́прудзім
2-я ас. вы́прудзіш вы́прудзіце
3-я ас. вы́прудзіць вы́прудзяць
Прошлы час
м. вы́прудзіў вы́прудзілі
ж. вы́прудзіла
н. вы́прудзіла
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́прудзіўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́прудзіць сов., обл. вы́пятить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́прудзіць ’ачысціць бялізну ад насякомых (Нас.)’, вылудзіцца ’памерці, здохнуць’ (Шат., Бір. Дзярж., Жд., 1). Гл. прудзіць. Адметная семантыка зваротнага дзеяслова, магчыма, развілася пад уплывам вы́пруціцца (гл.); параўн. семантычнае адценне ў Шатэрніка ’памерці, распластаўшыся’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́прудить сов. вы́гаціць, вы́прудзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пятить сов., разг.

1. вы́пукліць, вы́пнуць, мног. павыпіна́ць; вы́пучыць, мног. павыпу́чваць; (с напряжением — ещё) обл. вы́прудзіць;

вы́пятить грудь вы́пнуць гру́дзі;

вы́пятить живо́т вы́прудзіць жыво́т;

2. перен. вы́лучыць, (подчеркнуть) падкрэ́сліць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)