выпо́лваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выпо́лваю выпо́лваем
2-я ас. выпо́лваеш выпо́лваеце
3-я ас. выпо́лвае выпо́лваюць
Прошлы час
м. выпо́лваў выпо́лвалі
ж. выпо́лвала
н. выпо́лвала
Загадны лад
2-я ас. выпо́лвай выпо́лвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выпо́лваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпо́лваць несов. выпа́лывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпо́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпалаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпо́лваць гл. выпалаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выпа́лывать несов. выпо́лваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпо́лвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выполваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

weed​2 [wi:d] v. пало́ць; прапо́лваць; выпо́лваць

weed out [ˌwi:dˈaʊt] phr. v.

1. вырыва́ць (пуста зелле)

2. пазбаўля́цца;

weed out a library вы́кінуць непатрэ́бныя кні́гі з бібліятэ́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

свірэ́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Тое, што і свірэпа. [Маша], як і ўсе, палала лён, які зарастаў свірэпкай і пырнікам. Гроднеў. Івана Іванавіча Сашка ведаў. То быў старшыня калгаса. Неяк ён дзякаваў Сашкавай маці, што яна хадзіла дапамагаць жанчынам выполваць свірэпку з пшаніцы. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áusrotten

vt выкараня́ць, знішча́ць; выпо́лваць

mit Stumpf und Stiel ~ — вы́рваць з ко́ранем, канчатко́ва зні́шчыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дзя́каваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., каму-чаму.

1. Выказваць удзячнасць, падзяку. Дзякаваць сябрам за паслугу. □ [Старшыня] дзякаваў Сашкавай маці, што яна хадзіла дапамагаць жанчынам выполваць свірэпку з пшаніцы. Даніленка.

2. інф. Разм. Тое, што і дзякуй (у 1 знач.). Мікола моцна паціснуў руку старому машыністу: — Дзякаваць табе. Краўчанка. Паляцелі б з калгаса і Ёсіп, і Макар сёння ж, прыйшлося б развітацца і з прысядзібнымі, але, дзякаваць, Глеб Іванавіч стрымаў напор. Дуброўскі.

•••

Дзякаваць богу — тое, што і дзякуй богу (гл. дзякуй).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)