вы́перці, -пру, -праш, -пра; вы́пер, -рла; -пры; -перты; зак.

1. каго-што. Выцесніць напорам, выдавіць сілай.

В. дно ў бочцы.

2. каго. Выгнаць, выключыць, звольніць (разм.).

В. з хаты.

В. з работы.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выдацца, высунуцца за межы чаго-н. (разм.).

В. наперад.

|| незак. выпіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́перці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́пру вы́прам
2-я ас. вы́праш вы́праце
3-я ас. вы́пра вы́пруць
Прошлы час
м. вы́пер вы́перлі
ж. вы́перла
н. вы́перла
Загадны лад
2-я ас. вы́пры вы́прыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́першы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́перці сов.

1. в разн. знач. вы́переть;

вада́ заме́рзла і ~рла дно ў бо́чцы — вода́ замёрзла и вы́перла дно в бо́чке;

в. з ха́ты каго́-не́будзь — вы́переть и́з дому кого́-л.;

2. прост. вы́лезть, вы́переться;

в. напе́рад — вы́лезть (вы́переться) вперёд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́перці, ‑пру, ‑праш, ‑пра; пр. выпер, ‑рла; зак.

1. што. Выціснуць, выдушыць што‑н. адкуль‑н. Выперці дно ў бочцы. Выперці шыбу.

2. каго. Разм. Прымусіць выйсці, выехаць адкуль‑н.; выгнаць. Выперці дзяцей з хаты. □ Напэўна б сход сарваўся, Але Трэзор Прыдумаў, чым даць рады: За вуха ўхапіў Свінню, Казёл паддаў ёй ззаду, і выперлі нягодніцу на двор. Корбан. // Выключыць, звольніць каго‑н. адкуль‑н. Выперці з установы.

3. без дап. Разм. Выдацца, высунуцца за межы чаго‑н. Выперці наперад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́перці разм.

1. (высунуцца за межы чаго-н.) vórspringen* vi (s); (her)vórstehen* vi;

2. (выгнаць) hináusstoßen* vt, hináusdrängen vt (у напрамку ад таго, хто гаворыць); heráusstoßen* vt, heráusdrängen vt (у напрамку да таго, хто гаворыць);

3. разм. (выганяць) heráusschmeißen* vt; zéigen, wo der Zímermann das Loch gelássen hat

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́перты вы́пертый; см. вы́перці 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. выперці.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выдавацца на паверхню, выпінацца.

Востры кадык выпірае на шыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́переть сов., в разн. знач. вы́перці, мног. павыпіра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wyprzeć

зак. выперці, выціснуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́пхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

1. Штурхнуўшы, прымусіць выйсці адкуль‑н.; выгнаць. Выпхнуць хулігана за дзверы. // Разм. Выправіць сілай куды‑н.; выперці. Сіламі ўсяе сям’і Валодзьку зноў выпхнулі ў школу. Карпюк.

2. Напіраючы, выштурхнуць. Толя кінуўся ў кухню-бакоўку,.. аберуч выпхнуў на двор рамы старога акна і выскачыў на снег. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)