выпіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. выперці.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выдавацца на паверхню, выпінацца.

Востры кадык выпірае на шыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)