вы́нятка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́нятка вы́няткі
Р. вы́няткі вы́нятак
Д. вы́нятцы вы́няткам
В. вы́нятку вы́няткі
Т. вы́няткай
вы́няткаю		 вы́няткамі
М. вы́нятцы вы́нятках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́нятка ж.

1. (отрывок текста) вы́держка, извлече́ние ср.;

2. (пропущенное место) про́пуск м.;

3. изъя́тие ср., вы́емка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́нятка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Невялікі ўрывак, выпіска з якога‑н. тэксту. Вынятка з кнігі, з граматы, з пратакола.

2. Выкінутая, прапушчаная частка тэксту; купюра. Выняткі цэнзуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выня́тка ж

1. (урывак з тэксту) Zitát n -(e)s, -e; Áuszug m -(e)s, -züge;

2. (прапушчаная частка тэксту) Ábkürzung f -, -en, Kürzung f -, -en; Schnitt m -(e)s, -e, Stréichung f , -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́нятка (БРС, Яруш.). Гл. вынятак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wyrywek

м. урывак, вынятка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kóntoauszug

m -(e)s, -züge выня́тка з раху́нку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вы́мятка ’даведка, выпіска’ (Некр.). Рус. перм. вы́метка ’даведка’. Няясна. Магчыма, ад vymetati, калі гэта не вынік пераробкі выня́тка ’выпіска, даведка’ пад уплывам *выметаць. Параўн. рус. метать.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

excerpt

1. [ˈeksɜ:rpt]

n.

уры́вак -ўку m.; вы́нятка f.; цыта́та f.

2. [ekˈsɜ:rpt]

v.t.

выбіра́ць (вы́цягі, уры́ўкі), цытава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wyjęcie

н. вытрымка, вынятка;

wyjęcie spod prawa юр. пазбаўленне правоў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)