вынахо́дца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вынахо́дца вынахо́дцы
Р. вынахо́дцы вынахо́дцаў
Д. вынахо́дцу вынахо́дцам
В. вынахо́дцу вынахо́дцаў
Т. вынахо́дцам вынахо́дцамі
М. вынахо́дцу вынахо́дцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вынахо́дца м. и ж. (о мужчине) изобрета́тель; (о женщине) изобрета́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вынахо́дца, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Тое, што і вынаходнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вынахо́дца (БРС). Да вынаходзіць з прадуктыўным для Nomina agentis суф. ‑ца; апошні замацаваўся пад польскім уплывам (Гіст. мовы, 1, 99); параўн., напр., укр. винаходец ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вынахо́днік, вынахо́дца м. Erfínder m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

марахо́д, -а, М -хо́дзе, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Мараплавец, вынаходца марскіх шляхоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

inventor [ɪnˈventə] n. вынахо́днік, вынахо́дца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

изобрета́тель вынахо́днік, -ка м., вынахо́дца, -цы м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вынахо́днік, ‑а, м.

Той, хто вынайшаў што‑н. новае або займаецца вынаходніцтвам; вынаходца. Рэспубліканская нарада вынаходнікаў і рацыяналізатараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Erfínder

m -s, - вынахо́днік, вынахо́дца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)