вы́гул

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́гул вы́гулы
Р. вы́гулу вы́гулаў
Д. вы́гулу вы́гулам
В. вы́гул вы́гулы
Т. вы́гулам вы́гуламі
М. вы́гуле вы́гулах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́гул, -лу м., с.-х. вы́гул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́гул с.-х., обл. вы́пас, -су м., адпа́с, -су м., вы́гул, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́гул, ‑у, м.

1. Стан паводле дзеясл. выгуляцца (у 2 знач.).

2. Абгароджанае месца для жывёлы або птушак на вольным паветры; загон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВЫ́ГУЛ,

выгульны двор, загон, агароджаны ўчастак для прагулак (мацыёну) жывёл. Размяшчаецца побач з жывёлагадоўчымі будынкамі. Для аховы жывёл ад спёкі або дрэннага надвор’я выгул часта абсталёўваецца павеццю. Вызначаны нормы плошчы на адну жывёлу, напр. для кароў 15—20, племянных коней 40—50, свінаматак 10—15, курэй 1,5—2 м² і інш.

т. 4, с. 304

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́гул м с.-г. Áuslauf m -(e)s, -läufe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́гульный вы́пасны, вы́гульны; см. вы́гул.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпа́с, -су м. отгу́л, вы́гул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пас, -су м., с.-х.

1. (действие) вы́пас, вы́гул;

2. (пастбище) вы́пас

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)