вы́гул

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́гул вы́гулы
Р. вы́гулу вы́гулаў
Д. вы́гулу вы́гулам
В. вы́гул вы́гулы
Т. вы́гулам вы́гуламі
М. вы́гуле вы́гулах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́гул, -лу м., с.-х. вы́гул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́гул с.-х., обл. вы́пас, -су м., адпа́с, -су м., вы́гул, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́гул, ‑у, м.

1. Стан паводле дзеясл. выгуляцца (у 2 знач.).

2. Абгароджанае месца для жывёлы або птушак на вольным паветры; загон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гульный вы́пасны, вы́гульны; см. вы́гул.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпа́с, -су м. отгу́л, вы́гул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пас, -су м., с.-х.

1. (действие) вы́пас, вы́гул;

2. (пастбище) вы́пас

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)