вы́валіць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Выкульваючы, выдаліць адкуль-н.

В. седакоў з саней.

|| незак. выва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́валіць

‘зрабіць шляхам валення (пра сукно)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́валю вы́валім
2-я ас. вы́валіш вы́валіце
3-я ас. вы́валіць вы́валяць
Прошлы час
м. вы́валіў вы́валілі
ж. вы́валіла
н. вы́валіла
Загадны лад
2-я ас. вы́валі вы́валіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́валіўшы

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́валіць

‘пераварочваючы, прымусіць выпасці, упасці’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́валю вы́валім
2-я ас. вы́валіш вы́валіце
3-я ас. вы́валіць вы́валяць
Прошлы час
м. вы́валіў вы́валілі
ж. вы́валіла
н. вы́валіла
Загадны лад
2-я ас. вы́валі вы́валіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́валіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́валіць I сов.

1. в разн. знач. вы́валить;

в. седака́ з сане́й — вы́валить седока́ из сане́й;

наро́д ~ліў з клу́ба — наро́д вы́валил из клу́ба;

2. вы́ложить, вы́сыпать;

~ліў на стол усё, што было́ ў кішэ́ні — вы́ложил (вы́сыпал) на стол всё, что бы́ло в карма́не;

3. разг. вы́сунуть;

язы́к ~ліў — язы́к вы́сунул

вы́валіць II сов. (сукно) вы́валять, сваля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́валіць ​1, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

1. Пераварочваючы, прымусіць выпасці, упасці. Вываліць седакоў з саней.

2. што. Разм. Выйсці, выехаць натоўпам. Тры суседнія вёскі: Некрашы, Баркі і Міцькі, як згаварыўшыся, вывалілі ў лес. Лобан.

3. што. Вылажыць, высылаць што‑н. адкуль‑н. Вываліць на стол усё, што было ў кішэнях. // перан. Расказаць пра што‑н. з усімі падрабязнасцямі.

4. што. Разм. Высунуць. Вываліць язык.

вы́валіць ​2, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Зрабіць шляхам валення (пра сукно).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́валіць hináuswerfen* vt (ад таго, хто гаворыць); heráuswerfen* vt (да таго, хто гаворыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

павыва́льваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Вываліць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. седакоў з саней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выва́льваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вываліць ​1.

выва́льваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вываліць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кувыркнуть сов., прост. вы́куліць, вы́валіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́валены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вываліць (у 1, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)