вухна́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вухна́ль вухналі́
Р. вухналя́ вухналёў
Д. вухналю́ вухналя́м
В. вухна́ль вухналі́
Т. вухналём вухналя́мі
М. вухналі́ вухналя́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вухна́ль, -ля́ м., спец. ухна́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вухна́ль, ‑я, м.

Плоскі цвік, якім прыбіваюць падковы.

[Ад ням. Hufnagel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вухна́ль

(польск. hufiial, ад ням. Hufnagel)

плоскі цвік для прыбівання падковы да капыта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вухна́ль ’падкоўны гвозд’ (Мядзв., Нас., Шат., БРС), вухна́лік (Нас. Доп., Байк. і Некр.), укр. (в)ухна́ль, (г)ухналь, рус. ухна́ль. Праз польск. ufnal, hufnal з ням. Hufnagel ’тс’ (Брукнер, 592; Фасмер, 4; Рудніцкі, 1, 502; Кюнэ, Poln., 111).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ухна́ль спец. вухна́ль, -ля́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закрыві́ць, ‑крыўлю, ‑крывіш, ‑крывіць; зак., што.

Разм. Зрабіць крывым; скрывіць. Закрывіць вухналь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ва́хныль ’вухналь, цвік, якім прыбіваюць падкову да капыта’ (Бяльк.). Дыялектная змена слова вухналь ’тс’ (запазычанага з польск. ufnal < ням. Hufnagel; параўн. Брукнер, 592). Пры перанясенні націску на першы склад нібы «аднаўляецца» націскное «а» (якога там у рэчаіснасці ніколі не было).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hufnal

м. вухналь (падкоўны цвік)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цвік, гвозд / прыбіваць падкову: вухналь

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)