вужа́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вужа́чы вужа́чая вужа́чае вужа́чыя
Р. вужа́чага вужа́чай
вужа́чае		 вужа́чага вужа́чых
Д. вужа́чаму вужа́чай вужа́чаму вужа́чым
В. вужа́чы (неадуш.)
вужа́чага (адуш.)		 вужа́чую вужа́чае вужа́чыя (неадуш.)
вужа́чых (адуш.)
Т. вужа́чым вужа́чай
вужа́чаю		 вужа́чым вужа́чымі
М. вужа́чым вужа́чай вужа́чым вужа́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вужа́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вужа́чы вужа́чая вужа́чае вужа́чыя
Р. вужа́чага вужа́чай
вужа́чае		 вужа́чага вужа́чых
Д. вужа́чаму вужа́чай вужа́чаму вужа́чым
В. вужа́чы (неадуш.)
вужа́чага (адуш.)		 вужа́чую вужа́чае вужа́чыя (неадуш.)
вужа́чых (адуш.)
Т. вужа́чым вужа́чай
вужа́чаю		 вужа́чым вужа́чымі
М. вужа́чым вужа́чай вужа́чым вужа́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вужа́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вужа́чы вужа́чая вужа́чае вужа́чыя
Р. вужа́чага вужа́чай
вужа́чае		 вужа́чага вужа́чых
Д. вужа́чаму вужа́чай вужа́чаму вужа́чым
В. вужа́чы (неадуш.)
вужа́чага (адуш.)		 вужа́чую вужа́чае вужа́чыя (неадуш.)
вужа́чых (адуш.)
Т. вужа́чым вужа́чай
вужа́чаю		 вужа́чым вужа́чымі
М. вужа́чым вужа́чай вужа́чым вужа́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вужа́чы змеи́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вужа́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць вужу, вужакам, уласцівы ім. Вужачая скура. Вужачы плаў.

2. перан. Ліхі, каварны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вужа́чы Schlángen -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вужа́ка, -і, ДМ -жа́цы, мн. -і, -жа́к, ж.

1. Агульная назва паўзуноў з доўгім гнуткім целам без ног; змяя (разм.).

Віцца вужакай (таксама перан.: падлізвацца, падлашчвацца, дабіваючыся чаго-н.).

2. перан. Пра ліхога, каварнага чалавека.

|| прым. вужа́чы, -ая, -ае.

Вужачая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па-вужа́чы

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-вужа́чы - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па-вужа́чаму и па-вужа́чы нареч. по-змеи́ному

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змеи́ный змяі́ны, вужа́чы;

◊

змеи́ная му́дрость змяі́ная му́драсць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)