ВО́ЎЧЫЯ ВО́ЧКІ,

расліна, гл. ў арт. Пухірнік.

т. 4, с. 281

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Во́ўчыя ягады ’расліна, Daphine’ (БРС, Бяльк., Кіс.); ’паслён чорны’ (Касп.). Рус. волчьи ягоды, укр. вовчі ягоди, польск. wilcza jagoda. Гл. ягады. Аб матывах намінацыі гл. воўчае лыка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́ўчыя спічкі ’зязюлін лён, Polytrichum commune L.’ (Шат.). Відавочна, ад спічка < спіца (гл.) па знешняму падабенству (кароткае прамастойнае сцябло з прызматычнай каробачкай наверсе). Прыметнік воўчы, які часта сустракаецца ў назвах дзікарослых раслін, не звязан непасрэдна з воўк, а паказвае «несапраўднасць» расліны; параўн. воўчая мята.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́ўчы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́ўчы во́ўчая во́ўчае во́ўчыя
Р. во́ўчага во́ўчай
во́ўчае		 во́ўчага во́ўчых
Д. во́ўчаму во́ўчай во́ўчаму во́ўчым
В. во́ўчы (неадуш.)
во́ўчага (адуш.)		 во́ўчую во́ўчае во́ўчыя (неадуш.)
во́ўчых (адуш.)
Т. во́ўчым во́ўчай
во́ўчаю		 во́ўчым во́ўчымі
М. во́ўчым во́ўчай во́ўчым во́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́ўчы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́ўчы во́ўчая во́ўчае во́ўчыя
Р. во́ўчага во́ўчай
во́ўчае		 во́ўчага во́ўчых
Д. во́ўчаму во́ўчай во́ўчаму во́ўчым
В. во́ўчы (неадуш.)
во́ўчага (адуш.)		 во́ўчую во́ўчае во́ўчыя (неадуш.)
во́ўчых (адуш.)
Т. во́ўчым во́ўчай
во́ўчаю		 во́ўчым во́ўчымі
М. во́ўчым во́ўчай во́ўчым во́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́ўчы во́ўчая во́ўчае во́ўчыя
Р. во́ўчага во́ўчай
во́ўчае		 во́ўчага во́ўчых
Д. во́ўчаму во́ўчай во́ўчаму во́ўчым
В. во́ўчы (неадуш.)
во́ўчага (адуш.)		 во́ўчую во́ўчае во́ўчыя (неадуш.)
во́ўчых (адуш.)
Т. во́ўчым во́ўчай
во́ўчаю		 во́ўчым во́ўчымі
М. во́ўчым во́ўчай во́ўчым во́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́ўчы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ваўка, належыць ваўку. Воўчыя зубы. Воўчае логава. // Уласцівы ваўку. Воўчая хітрасць. Воўчая хада. // Зроблены са скуры ваўка. Воўчае футра.

2. перан. Звярыны, чалавеканенавісніцкі. Воўчыя законы. Воўчая мараль.

•••

Воўчае мяса гл. мяса.

Воўчы апетыт гл. апетыт.

Воўчы білет (пашпарт) гл. білет.

Воўчыя грыбы гл. грыб.

Воўчыя ягады гл. ягада.

Воўчая яма гл. яма.

Хадзіць у воўчай шкуры гл. хадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

волчея́годник м., бот. ваўчая́гада, -ды ж., во́ўчыя я́гады.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыб, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Асаблівы арганізм, які спалучае прыкметы раслін і жывёл, звычайна размнажаецца спорамі.

Ядавіты г.

Воўчыя грыбы.

○

Чайны грыб — плеўка з мікраарганізмаў на паверхні салодкага чайнага раствору.

|| памянш. грыбо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

|| прым. грыбны́, -а́я, -о́е.

Грыбная пара.

Г. дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Во́ўчае во́ка ’воўчыя ягады’ (Бяльк.). Ад воўк. Матывы намінацыі гл. воўчае лыка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)