во́тум, -у, м. (кніжн.).

У дзяржаўным праве: рашэнне, прынятае галасаваннем.

В. давер’я (недавер’я) ураду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́тум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. во́тум
Р. во́туму
Д. во́туму
В. во́тум
Т. во́тумам
М. во́туме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́тум во́тум, -му м.;

◊

во́тум дове́рия во́тум даве́ру (даве́р’я).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́тум, -му м. во́тум;

○ в. даве́р’я — во́тум дове́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́тум, ‑у, м.

Рашэнне, прынятае галасаваннем.

•••

Вотум давер’я (недавер’я) — рашэнне парламента, якое адабрае або не адабрае дзейнасць урада або асобных яго членаў.

Плюральны вотум — у заканадаўстве некаторых буржуазных краін — права выбаршчыка карыстацца некалькімі галасамі ў залежнасці ад маёмаснага, адукацыйнага і пад. цэнза.

[Лац. votum — жаданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вотум 1/39; 3/167

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ВО́ТУМ

(ад лац. votum жаданне, воля),

рашэнне, меркаванне, выказанае галасаваннем. У парламентах некаторых краін найб. пашырана галасаванне аб давер’і (вотум давер’я) або недавер’і (вотум недавер’я) ураду. Паводле заканадаўства гэтых краін пры неатрыманні ўрадам вотуму давер’я ён выходзіць у адстаўку або кіраўнік дзяржавы распускае парламент і прызначае датэрміновыя парламенцкія выбары. У некаторых зах. краінах існуе плюральны вотум — права выбаршчыка карыстацца некалькімі галасамі ў залежнасці ад цэнзаў выбарчых.

т. 4, с. 278

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

во́тум м. Votum [´vo:-] n -s, -ten і -ta;

во́тум даве́ру Vertráuensvotum n;

во́тум недаве́ру Mísstrauensvotum n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Во́тум (БРС). Запазычанне з лац. votum праз рус. во́тум (Крукоўскі, Уплыў, 80). Ст.-бел. вотум ’голас’ з польск. wotum < лац. votum (Булыка, Запазыч., 19).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́тум

(лац. votum = жаданне)

падача голасу на выбарах; рашэнне, прынятае галасаваннем;

в. давер’я — пазітыўнае рашэнне парламента аб дзейнасці ўрада ці яго членаў;

в. недавер’я — негатыўнае рашэнне парламента аб дзейнасці ўрада ці яго членаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)