во́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто кіруе запрэжанымі коньмі; рамізнік, фурман.

2. Той, хто займаецца возніцтвам.

|| прым. во́зніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́знік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́знік во́знікі
Р. во́зніка во́знікаў
Д. во́зніку во́знікам
В. во́зніка во́знікаў
Т. во́знікам во́знікамі
М. во́зніку во́зніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Во́знік м., астр. Возни́чий

во́знік м., разг. возни́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́знік, ‑а, м.

1. Той, хто кіруе запрэжанымі коньмі; вазніца, фурман.

2. Той, хто займаецца возніцтвам. Патупаўшы на рынку і не знайшоўшы нікога з Выганаў, Лабановіч старгаваў за рубель возніка. Колас. Некалькі год давялося бацьку працаваць і местачковым балаголам, а потым у купцоў вознікам лясных матэрыялаў. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВО́ЗНІК

(лац. Auriga),

сузор’е Паўн. паўшар’я неба. Найб. яркая зорка Капэла (α Возніка) 0,1 візуальнай зорнай велічыні, 90 зорак ярчэй 6-й зорнай велічыні. У сузор’і ёсць падвойныя зоркі, зорныя скопішчы. На тэр. Беларусі відаць увесь год. Гл. Зорнае неба.

т. 4, с. 255

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Во́знік (БРС, Нас., Бяльк.). Ад воз з суф. ‑нік, які ў бел. мове быў прадуктыўным пры ўтварэнні Nomina agentis яшчэ ў старажытны перыяд (Суффикс. словообр., 65). Але, па даных КГС, гэта слова адзначана толькі ў значэнні ’возны конь’. Сучаснае вознік ’возчык’ з’явілася па лексіка-семантычнаму спосабу словаўтварэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́знік м, во́зчык м Kútscher m -s, -, Fúhrmann m -s, -männer і -leute

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

charioteer [ˌtʃæriəˈtɪə] n.

1. poet. во́знік калясні́цы або́ фаэто́на

2. Charioteer astron. Во́знік (сузор’е)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ламаво́з

‘возчык, фурман, вознік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ламаво́з ламаво́зы
Р. ламаво́за ламаво́заў
Д. ламаво́зу ламаво́зам
В. ламаво́за ламаво́заў
Т. ламаво́зам ламаво́замі
М. ламаво́зе ламаво́зах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Возни́чий астр. Во́знік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)