ветрако́ла
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ветрако́ла |
ветрако́лы |
| Р. |
ветрако́ла |
ветрако́лаў |
| Д. |
ветрако́лу |
ветрако́лам |
| В. |
ветрако́ла |
ветрако́лы |
| Т. |
ветрако́лам |
ветрако́ламі |
| М. |
ветрако́ле |
ветрако́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ветрако́ла ср. ветроколесо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ветроколесо́ ветрако́ла, -ла ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВЕТРАРУХАВІ́К,
рухавік, які пераўтварае кінетычную энергію ветру ў мех. энергію вярчальнага вала. Ветрарухавікі бываюць: крыльчатыя (найб. пашыраныя, звычайна з гарыз. воссю вярчэння, каэф. выкарыстання энергіі ветру да 0,48); карусельныя, або ротарныя (пераважна з верт. воссю, каэф. да 0,32); барабанныя. Ветрарухавік з прываднымі механізмамі ўтварае ветраагрэгат. Выкарыстоўваецца ў ветраэнергетычных устаноўках, ветраэлектрычных станцыях, ветраках і інш.
Асн. частка ветрарухавіка — ветракола (барабан з лопасцямі, ротар), якое аўтаматычна ўстанаўліваецца па напрамку ветру хваставым апярэннем. Вярчэнне ветракола праз рэдуктар перадаецца з дапамогай прывадной штангі ніжняму рэдуктару, а ад яго — рабочаму механізму (водападымальніку, генератару і інш.). Адрозніваюць ветрарухавікі: быстраходны (ветракола мае менш як 4 лопасці), сярэдняй быстраходнасці (4—8 лопасцей), ціхаходны (больш за 8). Тэорыю ветрарухавіка распрацаваў у 1912—22 рус. вучоны М.Я.Жукоўскі, развівалі яе У.П.Вятчынкін, А.Г.Уфімцаў і інш.
т. 4, с. 130
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
рэпе́лер
(англ. repeller, ад лац. repellere = адпіхаць, адбіваць)
1) адбіўны электрод у адбіўным клістроне;
2) ветракола ветравага рухавіка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
віндро́за
(ням. Windrose, ад Wind = вецер + Rose = ружа)
дапаможнае прыстасаванне ў выглядзе невялікага мнагалопасцевага ветракола для аўтаматычнай арыентацыі асноўнага кола ветрарухавіка адносна паветранага патоку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)