верана́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. верана́л
Р. верана́лу
Д. верана́лу
В. верана́л
Т. верана́лам
М. верана́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

верана́л, -лу м., фарм. верона́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верана́л, ‑у, м.

Белы крышталічны парашок, які ўжываецца ў якасці снатворнага.

[Лац. veronalum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Веранал, гл. Барбітал натрыю

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

верана́л

(н.-лац. veronalum, ад іт. Verona = назва горада ў паўночнай Італіі)

фарм. белы крышталічны парашок, нерастваральны, горкі на смак, які ўжываецца ў якасці снатворнага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

верона́л фарм. верана́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

weronal, ~u

м. фарм. веранал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)