верадзі́ць, вераджу́, вярэ́дзіш, вярэ́дзіць; вярэ́джаны; незак., што (разм.).

Шкодзіць што-н. сабе, натруджваючы, надрываючы, або раздражняць балючае.

В. рукі, спіну.

В. рану.

В. сардэчныя раны (перан.: выклікаць цяжкія ўспаміны).

|| зак. зверадзі́ць, звераджу́, звярэ́дзіш, звярэ́дзіць; звярэ́джаны і разверадзі́ць, -вераджу́, -вярэ́дзіш, -вярэ́дзіць; -вярэ́джаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

верадзі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вераджу́ вярэ́дзім
2-я ас. вярэ́дзіш вярэ́дзіце
3-я ас. вярэ́дзіць вярэ́дзяць
Прошлы час
м. верадзі́ў верадзі́лі
ж. верадзі́ла
н. верадзі́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час вярэ́дзячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

верадзі́ць несов., разг.

1. утомля́ть до бо́ли, натру́живать;

2. (растравлять) береди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верадзі́ць разм. réizen vt, beúnruhigen vt;

◊

верадзі́ць стару́ю ра́ну in éiner álten Wúnde wühlen; éine alte Wúnde áufreißen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Верадзі́ць (БРС, Нас.). Рус. вереди́ть, укр. вереди́ти, польск. wrzedzić, чэш. vřediti, балг. вредя́, серб. вре́ђати і г. д. Прасл. *verditi ’верадзіць’ — утварэнне ад *verdъ ’верад’ (гл.) (Праабражэнскі, 1, 73; Фасмер, 1, 295).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зверадзі́ць гл. верадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разверадзі́ць гл. верадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вярэ́дзіць несов., разг., см. верадзі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярэ́дзіць, вярэ́джу, вярэ́дзіш, вярэ́дзіць; незак., што (разм.).

Тое, што і верадзіць.

|| зак. звярэ́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны і развярэ́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвялі́ць, цвялю́, цве́ліш, цве́ліць; незак., каго-што.

1. Дражніць, раздражняць.

Ц. сабаку.

2. перан. Верадзіць, трывожыць.

Ц. успаміны.

Ц. душу.

|| зак. уцвялі́ць, -вялю́, -ве́ліш, -ве́ліць; -ве́лены (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)