вераб’і́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вераб’і́ны вераб’і́ная вераб’і́нае вераб’і́ныя
Р. вераб’і́нага вераб’і́най
вераб’і́нае		 вераб’і́нага вераб’і́ных
Д. вераб’і́наму вераб’і́най вераб’і́наму вераб’і́ным
В. вераб’і́ны (неадуш.)
вераб’і́нага (адуш.)		 вераб’і́ную вераб’і́нае вераб’і́ныя (неадуш.)
вераб’і́ных (адуш.)
Т. вераб’і́ным вераб’і́най
вераб’і́наю		 вераб’і́ным вераб’і́нымі
М. вераб’і́ным вераб’і́най вераб’і́ным вераб’і́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вераб’і́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вераб’і́ны вераб’і́ная вераб’і́нае вераб’і́ныя
Р. вераб’і́нага вераб’і́най
вераб’і́нае		 вераб’і́нага вераб’і́ных
Д. вераб’і́наму вераб’і́най вераб’і́наму вераб’і́ным
В. вераб’і́ны (неадуш.)
вераб’і́нага (адуш.)		 вераб’і́ную вераб’і́нае вераб’і́ныя (неадуш.)
вераб’і́ных (адуш.)
Т. вераб’і́ным вераб’і́най
вераб’і́наю		 вераб’і́ным вераб’і́нымі
М. вераб’і́ным вераб’і́най вераб’і́ным вераб’і́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вераб’і́ны воробьи́ный;

~нае гняздо́ — воробьи́ное гнездо́;

○ ~ная — ноч воробьи́ная ночь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вераб’і́ны Spérlings-, Spátzen-;

вераб’і́ная ноч (ноч з маланкай і грымотамі) fínstere, von Wétterleuchten erhéllte Nacht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

верабе́й, -б’я́, мн. -б’і́, -б’ёў, м.

Невялікая птушка атрада вераб’іных з карычнева-шэрым апярэннем, якая жыве пераважна паблізу чалавека.

◊

Стрэляны або стары верабей — вопытны, бывалы чалавек.

|| памянш. верабе́йка, -і, мн. -і, -аў, м.

|| прым. вераб’і́ны, -ая, -ае.

Вераб’іная ноч (кароткая летняя ноч, а таксама ноч з бесперапыннай навальніцай і зарніцамі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́вадак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

Птушаняты або дзеці млекакормячых, якія жывуць яшчэ разам.

Вераб’іны в.

Воўчы в.

|| прым. вы́вадкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

воробьи́ный вераб’і́ны;

◊

воробьи́ная ночь вераб’і́ная ноч;

коро́че воробьи́ного но́са караце́йшы за вераб’і́ную дзю́бку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праслы́ць, ‑слыву, ‑слывеш, ‑слыве; ‑слывём, ‑слывяце; пр. праслыў, ‑слыла, ‑слыло; зак.

Разм. Заслужыць якую‑н. рэпутацыю, стаць вядомым у якасці каго‑, чаго‑н. Вось чаму і не хацеў верабей уступаць цяпер ластаўцы гнязда. Уступіць — азначала б паказаць не толькі сваю слабасць, але і праслыць на ўвесь вераб’іны род баязліўцам і хвальком. Пальчэўскі. Бляхару чамусьці вельмі хацелася праслыць рэвалюцыянерам, і ён нават дробязныя свае дзеянні заўсёды выстаўляў напаказ. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)