ве́нгр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́нгр ве́нгры
Р. ве́нгра ве́нграў
Д. ве́нгру ве́нграм
В. ве́нгра ве́нграў
Т. ве́нграм ве́нграмі
М. ве́нгру ве́нграх

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

венгр венге́рац, -рца м., венгр, род. ве́нгра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

венге́рец, см. венгр.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́нгры, -аў, адз. венгр, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Венгрыі.

|| ж. венге́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. венге́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Węgier

м. венгр, венгерац

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Hungarian​1 [hʌnˈgeəriən] n.

1. венгр; венге́рка; вуго́рац; вуго́рка; мадзья́р; мадзья́рка

2. венге́рская/вуго́рская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Madziar

м. мадзьяр, венгр, венгерац

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Úngar

m -n, -n венгр, мадзья́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Madjár

m -en, -en венгр, мадзья́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Нама́ґір ’набакір, набок’, на мигер ’тс’ (ТС), намагірыць ’адзець набакір’ (там жа). Відаць, набакір, пераробленае пад уплывам магерка ’валяная з воўны шапка’ (гл.), што ад венг. magyar ’венгр’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)