Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ваява́цьнесов.
1. воева́ть; сража́ться, дра́ться;
2.перен. (добиваться чего-л.) боро́ться, би́ться;
3.разг. ссо́риться, враждова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ваява́ць, ваюю, ваюеш, ваюе; незак.
1. Весці вайну супроць каго‑н. Ваяваць да перамогі.// Прымаць удзел у вайне. У імперыялістычную вайну Васіль Хамутоўскі ваяваў з Грыбоўскім у адной часці, жыў у адным акопе.Курто.Брэсцкая зямля ашаламіла разбэшчаных захопнікаў: ваявалі жывыя і мёртвыя, руіны стралялі ва ўпор.«Звязда».
2.перан.; зкім-чым. Змагацца, імкнуцца пераадолець што‑н.; дамагацца ажыццяўлення чаго‑н. З першых жа дзён Максіму прыйшлося ваяваць з сялянскаю кансерватыўнасцю, з неарганізаванасцю клінкоўскіх хлопцаў.Колас.Здалося, што машына пайшла трошкі лягчэй: некалькі кіламетраў можна праехаць, а там зноў прыйдзецца ваяваць са снегам.Кулакоўскі.Ваяваць за якасць работы з механізатарамі .. Ўладзіміру Верамейчыку давялося ўсё лета.Дуброўскі.
3.Разм. Сварыцца; варагаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ваява́ць
1. Krieg führen; kämpfen vt (змагацца);
2. (сварыцца) sich zánken; zánken vi, sich stréiten*, stréiten*vi; sich in den Háaren líegen* (разм.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ваява́ць. Рус.воева́ть, укр.воюва́ти і г. д. Да групы слоў вайна́, воін (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
партыза́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак. (разм.).
Быць партызанам, ваяваць, знаходзіцца ў партызанскім атрадзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
воева́тьнесов., прям., перен.ваява́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
враждова́тьнесов. варагава́ць; (воевать)ваява́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)