ватэрпа́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ватэрпа́с ватэрпа́сы
Р. ватэрпа́са ватэрпа́саў
Д. ватэрпа́су ватэрпа́сам
В. ватэрпа́с ватэрпа́сы
Т. ватэрпа́сам ватэрпа́самі
М. ватэрпа́се ватэрпа́сах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ватэрпа́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для праверкі гарызантальных плоскасцей і вымярэння невялікіх вуглоў нахілу, выкарыстоўваецца ў будаўнічых і цяслярскіх работах.

|| прым. ватэрпа́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ватэрпа́с м. ватерпа́с, у́ровень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ватэрпа́с, ‑а, м.

Прылада для праверкі гарызантальных плоскасцей; грунтвага.

[Гал. waterpas.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ватэрпа́с

(гал. waterpas)

самы просты прыбор для праверкі гарызантальнасці плоскасцей, выкарыстоўваецца ў будаўнічых і цяслярскіх работах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ватэрпа́с ’ватэрпас’ (БРС). Рус. ватерпа́с, укр. ватерпа́с. У рус. мове з Пятроўскай эпохі. Запазычанне з гал. waterpas (Смірноў, Западн., 71; Мацэнаўэр, Cizí sl., 365; Фасмер, 1, 278; Шанскі, 1, В, 24–25). У бел. і ўкр. мовах запазычанне з рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ватэрпа́с м., ватарпа́с м. тэх. Wásserwaage f -, -n, Libélle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грунтва́га, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.

Тое, што і ватэрпас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

śródwaga

ж. грунтвага, ватэрпас

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

грунтва́га

(адгрунт + вага)

тое, што і ватэрпас.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)