Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
васа́лм., ист., перен. васса́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Васал 2/610; 6/36; 7/540; 10/551
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
васа́л, ‑а, м.
1.Гіст. У сярэднія вякі ў Заходняй Еўропе — землеўладальнік-феадал, які залежаў ад феадала-сюзерэна.
2.перан. Падпарадкаваная або залежная асоба ці дзяржава. Васалы імперыялізму.
[Фр. vassal]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
васа́лм.гіст. Vasál [vɑ-] m -en, -en, Léhnsmann m -(e)s, -männer і -leute
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
васа́л
(с.-лац. vassallus, ад лац. vassus = слуга)
1) феадал у сярэдневяковай Зах. Еўропе, які залежаў ад больш буйнога феадала — сеньёра або сюзерэна;
2) перан. падпарадкаваная, залежная дзяржава ці асоба.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Васа́л ’васал’ (БРС). Рус.васса́л, укр.васа́л. Запазычанне (магчыма, праз рус. мову) з франц.vassal ’тс’ (< с.-лац.vassalus) (Праабражэнскі, 1, 67; Фасмер, 1, 277; Шанскі, 1, В, 23). У рус. гэта слова сустракаецца ўжо ў пач. XVIII ст.; гл. Шанскі, там жа.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
васа́л
(фр. vassal, ад лац. vassus = слуга)
1) гіст. феадал у сярэдневяковай Заходняй Еўропе, які залежаў ад сюзерэна;
2) перан. падпарадкаваная або залежная асоба ці дзяржава.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ле́ннік, ‑а, м.
Гіст.Васал, які атрымаў лен.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)