ваненка
Том: 2, старонка: 315.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Ване́нка ’драўлянае карыта’ (КЭС), валёнка ’драўляная пасудзіна, кадушка’, вальне́нка ’скрынка для сала’ (Сцяшк. МГ), ва́лянка ’пасудзіна з дошчак (авальнай формы) для захоўвання высевак’ (Сцяц.). З польск. wanienka, wanna < ням. Wanne (Карскі, Белорусы, 161; Кюнэ, Poln., 113). Няправільна ў Сцяцко (Нар. лекс., 95) ва́лянка да ва́лянкі ’абутак’. Укр. ва́ливо, валю́га ’карыта’ (Грынч.) да венг. крыніцы (Рудніцкі, 1, 301).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вальне́нка ’скрынка для сала’ (КЭС). Гл. ваненка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ва́лянка 1. Гл. ваненка.
Ва́лянка 2. Гл. ва́ленка.
Ва́лянка 3 ’суконная вялікая хустка’ (З нар. сл.). Да валяны < валяць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)