вале́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вале́т вале́ты
Р. вале́та вале́таў
Д. вале́ту вале́там
В. вале́та вале́таў
Т. вале́там вале́тамі
М. вале́це вале́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

вале́т, -а, Ме́це, мн. -ы, -аў, м.

Малодшая фігура ў ігральных картах.

Званковы в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вале́т м., карт. вале́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вале́т карт. вале́т, -та м., ні́жнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вале́т, ‑а, М ‑леце, м.

Малодшая фігура ў ігральных картах. Званковы валет.

[Фр. valet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вале́т м карт Bbe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вале́т

(фр. valet)

чацвёртая па старшынству ігральная карта, малодшая за даму 4.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Вале́т (БРС). Праз рус. валет з франц. valet ’слуга’ (Праабражэнскі, 1, 63; Шанскі, 1, В, 11; Рудніцкі, 1, 300).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«БУБНО́ВЫ ВАЛЕ́Т»,

выстаўка (1910), а потым (да 1917) аб’яднанне маскоўскіх жывапісцаў, якія адмаўлялі традыцыі акадэмізму, рэалізму 19 ст. і містычнага сімвалізму. Назву «Бубновы валет» (ад стараж. франц. выразу «бубновы валет» — ашуканец, махляр) прыдумаў ініцыятар выстаўкі М.Ларыёнаў. У аб’яднанне ўваходзілі: Д.Бурлюк, Н.Ганчарова, П.Канчалоўскі, А.Купрын, А.Лянтулаў, К.Малевіч, І.Машкоў, Р.Фальк, А.Экстэр і інш., творчасць якіх была адметная пошукамі ў духу зах.-еўрап. постімпрэсіянізму.

Літ.:

Золотой век художественных объединений в России и СССР (1820—1932): Справ. СПб., 1992.

т. 3, с. 304

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ні́жнік м., карт., уст. вале́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)