Verbum

анлайнавы слоўнік

валакі́тчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто стварае валакіту.

|| ж. валакі́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валакі́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валакі́тчык м., разг. волоки́тчик, волы́нщик, каните́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валакі́тчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто стварае валакіту, займаецца валакітай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валакі́тчык м Bürokrát m -en, -en; гл тс валаводнік 2.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

валакі́тчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да валакітчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каніце́льшчык, ‑а, м.

1. Уст. Рабочы або ўладальнік каніцельнай вытворчасці, гандляр каніцеллю.

2. перан. Неадабр. Валаводнік, валакітчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

волоки́тчик разг. валакі́тчык, -ка м., валаво́днік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каните́льщик^II неодобр. валаво́днік, -ка м., валакі́тчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бюракра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Прадстаўнік бюракратыі, чыноўнік.

2. Службовая асоба, якая выконвае абавязкі фармальна, не ўнікаючы ў сутнасць справы; букваед, валакітчык (зневаж.).

|| ж. бюракра́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).

|| прым. бюракра́цкі, -ая, -ае (да 2 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)