ва́жны, -ая, -ае.
1. Які мае вялікае значэнне, значны.
Важная справа.
Важная галіна народной гаспадаркі.
2. Высокі па пасадзе, становішчы (разм.).
В. начальнік.
Важная персона.
3. Велічны, паважны, фанабэрысты.
В. выгляд.
Важна (прысл.) трымаць сябе.
|| наз. ва́жнасць, -і, ж. (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ва́жны
1. ва́жный;
~ныя падзе́і — ва́жные собы́тия;
2. разг. ва́жный, гордели́вый; чо́порный, надме́нный;
3. разг. (хорошего качества) ва́жный;
~нае сукно́ — ва́жное сукно́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ва́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае вялікае значэнне; рашаючы. Важная справа. Важная галіна народнай гаспадаркі. □ Над роднаю савецкаю зямлёю Выконваеш ты [Мікалай Гастэла] важнае заданне. Аўрамчык. // Звязаны з уладай, уплывовы. Займаць важную пасаду. □ Па ромбу на пятліцах Надзя адразу вырашыла, што чалавек гэты няйначай як важны камандзір. Лынькоў.
2. Велічны, паважны, з пачуццём уласнай годнасці; фанабэрысты. Побач чыгункі стаяў высокі стары лес, таемны, пануры і важны. Колас. Пакуль стары распранаўся, начлежнік вадзіў вачыма за яго павольнымі, важнымі рухамі. Брыль. Важны, надзьмуты Гунава павольна абышоў стол. Самуйлёнак.
3. Разм. Добрай якасці; выдатны. Важнае сукно.
4. у знач. наз. ва́жнае, ‑ага, н. Тое, што мае вялікае значэнне. Вырастаў юнак сталы, дзелавіты, які ўмеў сярод усялякіх спраў адразу ўбачыць самае важнае і патрэбнае. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ва́жны
1. wíchtig, bedéutend; entschéidend;
ва́жны аргуме́нт wíchtiges [entschéidendes] Argumént;
2. (велічны, фанабэрысты) hóchmütig, gewíchtig; stolz
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ва́жны 1 (БРС). Да вага. Фасмер (1, 266) лічыць гэта слова запазычаннем з польскай мовы. Аднак бліжэй да ісціны, відаць, Шанскі, 1, В, 5, дзе ўказваецца на агульнаславянскі характар лексемы на падставе наяўнасці паўдн.-слав. паралеляў: балг. важен, макед. важен, серб.-харв. ва́жан, усе з тым жа значэннем. Гл. Праабражэнскі, 1, 61; Міклашыч, 374.
Ва́жны 2 ’цяжкі’ (Выг. дыс.). Да вага.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
важны, немалаважны, варты ўвагі, немалазначны, вялікі, істотны, сур'ёзны, знамянальны, першачарговы, першаступенны, першарадны, актуальны; адказны, першы, найпершы, этапны (перан.) □ нумар адзін
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
прева́жный разг. ве́льмі ва́жны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
чо́порный чапуры́сты, ва́жны, надзьму́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
неацэ́нны, -ая, -ае.
Надзвычай важны.
Неацэнныя заслугі.
|| наз. неацэ́ннасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
немалава́жны, -ая, -ае.
Даволі важны, істотны.
Немалаважныя падзеі.
|| наз. немалава́жнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)