бі́тум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бі́тум бі́тумы
Р. бі́туму бі́тумаў
Д. бі́туму бі́тумам
В. бі́тум бі́тумы
Т. бі́тумам бі́тумамі
М. бі́туме бі́тумах

Іншыя варыянты: біту́м.

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

біту́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. біту́м біту́мы
Р. біту́му біту́маў
Д. біту́му біту́мам
В. біту́м біту́мы
Т. біту́мам біту́мамі
М. біту́ме біту́мах

Іншыя варыянты: бі́тум.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бі́ту́м, -му м., геол., хим. би́ту́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біту́м,

гл. бітумы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бі́тум м буд Bitúmen n -s, - і - mina

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

би́ту́м геол., хим. бі́ту́м, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bitumen [ˈbɪtʃəmən] n. біту́м; асфа́льт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

asphalt​1 [ˈæsfælt] n. асфа́льт; біту́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bitumen

[bəˈtu:mən]

n.

бі́тум -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

біту́мы, ‑аў; адз. бітум, ‑у, м.

Агульная назва цвёрдых, вадкіх і газападобных смалістых рэчываў ці прадуктаў іх перапрацоўкі.

[Ад лац. bitumen — горная смала.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)