бялу́га, -і, ДМ -лу́зе, мн. -і, -лу́г, ж.

Каштоўная прамысловая рыба сямейства асятровых.

|| прым. белужы́ны, -ая, -ае.

Белужыная ікра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бялу́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бялу́га бялу́гі
Р. бялу́гі бялу́г
Д. бялу́зе бялу́гам
В. бялу́гу бялу́г
Т. бялу́гай
бялу́гаю		 бялу́гамі
М. бялу́зе бялу́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бялу́га ж., зоол. белу́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бялу́га, ‑і, ДМ ‑лузе, ж.

Каштоўная прамысловая рыба, самая буйная з сямейства асятровых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЯЛУ́ГА

(Huso huso),

рыба сям. асятровых атр. асетрападобных. Пашырана ў бас. Каспійскага, Чорнага, Азоўскага і Адрыятычнага мораў. Прахадная. Раней па Дняпры заходзіла ў рэкі Беларусі на нераст. Да пач. 20 ст. ў Сажы і Дняпры лавілі бялугу масай каля 300 кг, пазней не траплялася. У 1973—74 у рыбакамбінат «Белае» (Гомельская вобл.) завезены гібрыд бялугі і сцерлядзі (бесцер) для рыбагасп. выкарыстання.

Даўж. да 9 м, маса да 2 т. Жыве больш за 100 гадоў. Палавая спеласць самцоў у 12—14 гадоў, самак у 16—18. Ёсць азімыя і яравыя формы. Нерастуе раз у некалькі гадоў. Плоднасць да 8 млн. буйных ікрынак. Утварае гібрыды з інш. асятровымі. Дарослая корміцца рыбай, моладзь — доннымі беспазваночнымі. Каштоўная прамысл. рыба. Ікра — далікатэсны прадукт. Колькасць скарацілася. Аб’ект развядзення.

т. 3, с. 400

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бялу́га ж заал Háusen m -s, -, Belúga f -, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Бялу́га, рус. белу́га, укр. білу́га. Ад *bёlъ ’белы’ + суфікс *‑ǫga. Гл. Трубачоў, Дополн., 1, 149.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

белужы́ны гл. бялуга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

beluga [bəˈlu:gə] n. zool. (pl. beluga or belugas) бялу́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ято́ўе, ‑я, н.

Спец. Месца, яма ў рацэ, дзе зімуюць некаторыя пароды рыб (бялуга, асятрына і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)