бязбо́жны, -ая, -ае.

1. Які не прызнае існавання Бога.

Бязбожная літаратура.

2. Неймаверны, несумленны (разм.).

Б. лгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бязбо́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бязбо́жны бязбо́жная бязбо́жнае бязбо́жныя
Р. бязбо́жнага бязбо́жнай
бязбо́жнае		 бязбо́жнага бязбо́жных
Д. бязбо́жнаму бязбо́жнай бязбо́жнаму бязбо́жным
В. бязбо́жны (неадуш.)
бязбо́жнага (адуш.)		 бязбо́жную бязбо́жнае бязбо́жныя (неадуш.)
бязбо́жных (адуш.)
Т. бязбо́жным бязбо́жнай
бязбо́жнаю		 бязбо́жным бязбо́жнымі
М. бязбо́жным бязбо́жнай бязбо́жным бязбо́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бязбо́жны разг., в разн. знач. безбо́жный;

б. лгун — безбо́жный враль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бязбо́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не прызнае бога; атэістычны. Гаспадар нашых душ [рэб Шмар’е] пільнаваў нас ад бязбожнай літаратуры. Бядуля.

2. Разм. Неймаверны, несумленны. Бязбожны лгун. □ Стахевіч ледзь не зарагатаў ад гэтай бязбожнай Косцікавай брахні. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязбо́жны

1. athe¦ístisch, góttlos;

2. разм. (несумленны) gewíssenlos, únverschämt, únerhört;

бязбо́жная хлусня́ únverschämte Lüge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

безбо́жный разг. бязбо́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

godless [ˈgɒdləs] adj. бязбо́жны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bezbożny

бязбожны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

góttlos

a бязбо́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

godless

[ˈgɑ:dləs]

adj.

бязбо́жны, нерэлігі́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)