бягля́к, бегляка́, мн. беглякі́, бегляко́ў, м. (разм.).

Той, хто ўцякае, уцякач.

|| ж. бягля́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бягля́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бягля́к беглякі́
Р. бегляка́ бегляко́ў
Д. бегляку́ бегляка́м
В. бегляка́ бегляко́ў
Т. бегляко́м бегляка́мі
М. бегляку́ бегляка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бягля́к (род. бегляка́) м., разг. бегле́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бягля́к, бегляка, м.

Разм. Уцякач. Беглякі прыслухоўваліся да гэтых галасоў [партызан] і на бягу паварочвалі ў засценак. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бягля́к м Flüchtling m -s, -e; разм Áusreißer m -s, -; Entláufene (sub) m -n, -n (са зняволення)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бягля́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Жан. да бягляк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бегле́ц уцяка́ч, род. уцекача́ м., бягля́к, род. бегляка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fugitive​1 [ˈfju:dʒətɪv] n. (from) уцяка́ч, бягля́к;

a fugitive from justice асо́ба, яка́я хава́ецца ад правасу́ддзя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

abscondee

[,æbskɑ:nˈdi:]

n.

той, хто хава́ецца ад пра́ва; бягля́к -яка́ m., бягля́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

runaway

[ˈrʌnə,weɪ]

n.

1) бягля́к, бягу́н бегуна́ m.; уцяка́ч уцекача́ m.

2) уцёкі pl. only

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)