бушава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; незак.

1. Бурна, імкліва выяўляць сваю разбуральную сілу (пра вецер, агонь, ваду).

Полымя бушуе.

Бушуюць хвалі.

2. перан. Бурна выказваць сваё незадавальненне, буяніць (разм.).

Чаго ты бушуеш?

|| наз. бушава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бушава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бушу́ю бушу́ем
2-я ас. бушу́еш бушу́еце
3-я ас. бушу́е бушу́юць
Прошлы час
м. бушава́ў бушава́лі
ж. бушава́ла
н. бушава́ла
Загадны лад
2-я ас. бушу́й бушу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бушу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бушава́ць несов., прям., перен. бушева́ть;

бык бушу́е — бык бушу́ет;

рака́ ~ва́ла ўвесь дзень — река́ бушева́ла весь день;

чаго́ ты бушу́еш? — чего́ ты бушу́ешь?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; незак.

1. Бурна, імкліва выяўляць сваю сілу (пераважна разбуральную). А калі ўздымаецца бура, асабліва ўвосень, страшным робіцца наша возера. Яно бурліць і бушуе, як кіпень. Чарнышэвіч. Вецер, здавалася, цішэў, але грымоты яшчэ бушавалі над лесам. Якімовіч. Бушуе агонь, кідае цэлыя патокі полымя высока ў паветра. Колас. // Інтэнсіўна развівацца, расці. І адразу [Вольцы] прыснілася: бушавала цяжкім буйным коласам жыта... Васілевіч. // перан. Выяўляцца, развівацца з незвычайнай сілай (пра пачуцці). У ім [Адаме], відаць, бушаваў шалёны гнеў, і ён выбіраў, куды яго скіраваць. Дамашэвіч. [Аміля] крычала доўга, ужо не бачачы перад сабою Хурса. Само сабою пайшло бушаваць і рваць яе абурэнне, агіда і роспач. Чорны.

2. Разм. Бурна выказваць сваё незадавальненне, гнеў і пад.; буяніць. [Хлапчук] бушаваў добрых хвілін дзесяць. Потым, відаць, замарыўся — сціх. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бушава́ць

1. (аб стыхіі) bráusen vi, tósen vi, stürmen vimp, wüten vi; hóchgehen* аддз. vi (пра мора); bránden vi (пра хвалі);

2. разм. (буяніць) tóben vi; Skandál machen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Бушава́ць, у розных значэннях (БРС, Шат., Касп.). Рус. бушева́ть, укр. бушува́ти, польск. buszować (лічыцца запазычаннем з укр., гл. Брукнер, 50; Слаўскі, 1, 51), балг. бушу́вам. Параўн. далей серб.-харв. бӳшити ’ўпасці з шумам’, славен. búšiti (аб агні) і да т. п. Як дзеяслоў, які азначае ’шумець і да т. п.’, звязана з *bux!, *buxati (Слаўскі, 1, 51; БЕР, II, 95; параўн. і Брукнер, 50). У значэнні ’буйна расці, разрастацца’, можа, звязана з слав. *buxnǫti ’набухаць, набракаць’, *bujьnъ ’буйны’ (гл. Праабражэнскі, 1, 57; Брукнер, 50; Фасмер, 1, 256; Шанскі, 1, Б, 242).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бушава́нне ср. бушева́ние; см. бушава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бушева́ть несов., прям., перен. бушава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак.

Пачаць бушаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бушава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бушаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)