бу́хта, -ы, ДМ -хце, мн. -ы, бухт і -аў, ж.

Невялікі марскі заліў, прыгодны для стаянкі судоў.

Ціхая б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́хта

‘заліў’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бу́хта бу́хты
Р. бу́хты бу́хт
бу́хтаў
Д. бу́хце бу́хтам
В. бу́хту бу́хты
Т. бу́хтай
бу́хтаю		 бу́хтамі
М. бу́хце бу́хтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́хта

‘скрутак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бу́хта бу́хты
Р. бу́хты бу́хт
бу́хтаў
Д. бу́хце бу́хтам
В. бу́хту бу́хты
Т. бу́хтай
бу́хтаю		 бу́хтамі
М. бу́хце бу́хтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́хта I ж. (залив) бу́хта

бу́хта II ж. (круг сложенного витком каната) бу́хта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́хта​I (залив) бу́хта, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́хта​II (форма укладки каната) мор. бу́хта, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́хта ​1, ‑ы, ДМ ‑хце, ж.

1. Невялікі марскі заліў, прыгодны для стаянкі суднаў. Заставацца ў адкрытым моры было нельга, да свайго порта далекавата, і капітан прыняў рашэнне схавацца ў зручнай бухце. Б. Стральцоў.

2. Абл. Глыбокае месца ў рэчцы. І ёсць загадка такая: Ні смяецца, ні гукае, Жыве ў бухце пад ракітай, На ім світа, Ды не сшыта. Колас.

[Ням. Bucht.]

бу́хта ​2, ‑ы, ДМ ‑хце, ж.

Вялікі скрутак дроту, каната і пад. Калгаснікі, убачыўшы.. прывезеныя Дзямідам Сычам турбіны і генератар, цяжкія бухты меднага дроту, кінуліся на пошукі электрычнага шнура. Паслядовіч.

[Гал. bocht.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́хта ж. Bucht f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

БУ́ХТА

(ням. Bucht),

невялікі заліў, адасоблены ад адкрытага акіяна, мора ці возера часткай берага або астравамі. Зацішная ад ветру, часта прыдатная для стаянкі суднаў і буд-ва партоў (напр., Новарасійская на Чорным м., Залаты Рог у прал. Басфор).

т. 3, с. 366

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бу́хта​2

(гал. bocht)

вялікі скрутак дроту, каната.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)