бусо́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. бусо́ль бусо́лі
Р. бусо́лі бусо́лей
бусо́ляў
Д. бусо́лі бусо́лям
В. бусо́ль бусо́лі
Т. бусо́ллю бусо́лямі
М. бусо́лі бусо́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бусо́ль ж., геод. буссо́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бусо́ль, ‑і, ж.

Геадэзічная прылада для вымярэння гарызантальных вуглоў на мясцовасці.

[Фр. boussole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бусоль 3/398

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

БУСО́ЛЬ

(франц. boussole),

геадэзічны інструмент для вымярэння гарызантальных вуглоў паміж магнітным мерыдыянам і напрамкам на які-н. прадмет. Асн. часткі бусоля — магнітная вярчальная стрэлка, кольца з градуснымі дзяленнямі, дыёптры або аптычная труба для навядзення на прадмет. Выкарыстоўваюць пры правядзенні тапаграфічных і геадэзічных работ, таксама ў артылерыі (артыл. бусоль) для кіравання агнём, цэлеўказання і інш., пры правядзенні маркшэйдэрскіх здымак, арыенціроўцы горных вырабатак.

т. 3, с. 357

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бусо́ль

(фр. boussole, ад іт. bussola = компас)

1) геадэзічны інструмент для вымярэння гарызантальных вуглоў на мясцовасці;

2) артылерыйскі прыбор, які ўяўляе сабой спалучэнне компаса з вугламерным крутам і аптычным прыборам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

та́нгенс-бусо́ль

(ад тангенс + бусоль)

гальванометр, у якім велічыню току вызначаюць па адхіленнях магнітнай стрэлкі, што змяшчаецца ў цэнтры кругавога правадніка, дзе працякае вымяраемы ток.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

буссо́ль геод. бусо́ль, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

busola

ж.

1. компас; бусоль;

2. перан. паказальнік; кіраўніцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

КУРЫ́ЛЬСКІЯ ПРАЛІ́ВЫ,

26 праліваў паміж асобнымі Курыльскімі астравамі. З’яўляюцца затопленымі седлавінамі паміж вулканічнымі конусамі, злучаюць Ахоцкае м. з Ціхім акіянам. Шыр. ад 1,8 км (Другі Курыльскі праліў) да 55 км (праліў Крузенштэрна). Пераважаюць глыб. да 500 м (у пралівах Крузенштэрна і Бусоль дасягаюць 1764 м і 1468 м адпаведна). У К.п. назіраюцца моцныя прыліўныя цячэнні са скорасцю 2—12 км/гадз.

т. 9, с. 56

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)