бур, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Інструмент для свідравання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́р

‘інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́р бу́ры
Р. бу́ра бу́раў
Д. бу́ру бу́рам
В. бу́р бу́ры
Т. бу́рам бу́рамі
М. бу́ры бу́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бу́р

‘чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́р бу́ры
Р. бу́ра бу́раў
Д. бу́ру бу́рам
В. бу́ра бу́раў
Т. бу́рам бу́рамі
М. бу́ру бу́рах

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бур I м., тех. бур

бур II м. (африкандер) бур

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бур​II (африкандер) бур, род. бу́ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бур​I техн. бур, род. бу́ра м., сві́дар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бур ​1, ‑а, м.

Інструмент для свідравання пры даследаванні глебы, горных народ і пад.

[Ад ням. Bohrer.]

бур ​2,

гл. буры ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бур м тэх Bóhrer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бур

(ням. Bohrer)

інструмент для свідравання шчылін у грунце, горнай пародзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Бур ’свідравальная прылада’. Рус., укр. бур. Запазычанне з ням. Bohr (параўн. bohren ’свідраваць’) ці гал. boor, швед. borr. Бернекер, 102; Фасмер, 1, 242; Шанскі, 1, Б, 228; памылкова Рудніцкі, 257 (< ням. Bohrer).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)